آبی

من از آن روزها مي گويم
از آن روزهايي كه تو در قطعه هاي شكسته ي آينه
به دنبال حوري هاي آسماني بودي
و من در ويرانه هاي قديمي اين شهر
آجرهاي پير را
به خرد ديوارهاي بكر تنهايي ام مي دادم
از روزهايي كه تو را در فالم مسافري مقدس خوانند
كه خواهد آمد و بي وداع خواهد رفت
از آن روزهايي كه ديرنشينان ستارگانمان را جفت خوانند
و ماه را گواه بر عشقمان قرص كردند
از همان روزهايي كه بهار زندگيت را عاشقانه به يادگار گذاشتي
و سفري غريب به دياري بي فصل كردي
از همان موقعي كه از تمام بودن ها بريدي و هست شدي
و از همان شبي كه رفتي و براي هميشه نيست شدي