آبی

چشمانم را وعده دیدارت می دهم
این جاده را تا خلوتگاه تنهایی ام مستانه طواف می کنم
و کلبه کوچکم را در مهی از حقیقت غرق می کنم
برایم فرقی نمی کند دریا سرخ است یا سفید
من آبی هایش را عاشقانه در قمار باخته ام
وتاس های زندگی را
به ریسه های بید مجنون آویخته ام
تا آسوده سرزمینم را بیابی
قول می دهم
دیگر مست نمی کنم
دیگر از عشقت سرم را به ستو نهای بهشت نمی کوبم
دیگر به معصومیت چشمان آهو قسم نمی خورم
دیگرحتی ذکرهم نمی گویم
قدمهایت را محکم بر مرزهای سرزمینم بگذار.